Aby budować pozytywne relacje, oparte na wzajemnym szacunku pomiędzy osobami dorosłymi a dziećmi i młodzieżą, potrzebujemy odpowiedniej komunikacji. Piszemy o niej w prezentowanych tu publikacjach: „Najlepiej zapytać”: Jak się komunikować z młodymi osobami? Jak o nich rozmawiać? i „Mów mi po imieniu. Dzieci o języku uznania. Propozycja warsztatu”.

Kierujemy je przede wszystkim do osób, które w swojej pracy rozmawiają bezpośrednio z dziećmi i młodymi osobami lub które wypowiadają się o nich w różnych formach i różnych okolicznościach. Liczymy, że zawarte w nich obserwacje, które w znacznej mierze pochodzą bezpośrednio od dzieci, zachęcą dorosłych do zastanowienia się nad językiem, którym posługujemy się w odniesieniu do młodszych członków naszego społeczeństwa. Przede wszystkim mamy nadzieję, że staniemy się bardziej wyczuleni na przejawiające się w języku mechanizmy dyskryminacji dzieci i młodzieży ze względu na wiek. Jako alternatywę proponujemy komunikację odzwierciedlającą poszanowanie dla tożsamości młodych osób i ich wrażliwości.

Zapraszamy do lektury, do korzystania ze scenariusza warsztatu, a także do kontaktu i dzielenia się z nami swoimi przemyśleniami.

Autorki i Autor